English
shahrzadnasa guestbook (66) Sign guestbook
ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ:ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ،ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ.ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻢﺑﮕﻮﯾﻢ،ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻋﻠﯽ ﺍﺳﺖ.ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪﻧﯿﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ،ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺴﯿﻦﺍﺳﺖ.ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ،ﮐﻪﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺯﯾﻨﺐ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺯ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ.ﻧﻪ،ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ« .ﻓﺎﻃﻤﻪ،ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﺳﺖ»****************************************ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻓﺪﮎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ/ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﺪﯾﻨﻪﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺩﻝ ﻣﺤﺴﻦ ﺯﻫﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ/ﺍﯼﮐﺎﺵ ﺩﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺴﻤﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﺎﺵ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺵﺭﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ/ﮐﺎﺵ ﺯﻫﺮﺍ ﻫﻢ ﺯﯾﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ****************************************ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯼ ﺭﻧﺠﻬﺎﺳﺖ/ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺳﻮﺯﻣﺮﺗﻀﯽ ﺳﺖ ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﺷﻌﺮ ﺩﺍﻍ ﻻﻟﻪ ﺍﺳﺖ/ﻗﺼﻪ ﯼﺯﻫﺮﺍﯼ18ﺳﺎﻟﻪ ﺳﺖ ﻓﺎﻃﻤﯿﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ/ﺩﻓﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﺨﺖ ﺯﯾﻨﺐ ﭘﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ. . .****************************************ﺯﻫﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﮔﺸﺖ ﺑﯽ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ/ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺍﻭ،ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﺁﻩ ﺧﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ/ﻻ ﺣﻮﻝ ﻭﻻ ﻗﻮﻩ ﺍﻻ ﺑﺎﻟﻠﻪ. . .****************************************ﺩﻝ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ﻧﻪ/ﻭ ﺯ ﺗﺮﺑﺖِ ﺍﻭ ﮐﺴﯽﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺗﺮﺑﺖِ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺑَﺮ،ﺯﻭّﺍﺭﯼ/ﺟﺰﻣﻬﺪﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻧﻪ
ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ**********************
، ﻣﺮﺍ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻧﯽﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﻔﺎﯾﺖ ﮔﺮﮐﺸﺎﻧﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﻠﻖﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺣﺪﯾﺚ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻦﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺗﻨﮕﻢ ﻧﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺻﺪ ﺯﺧﻢﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺟﮕﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﮕﺮ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖﮔﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﻓﺸﺎﻧﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﻣﺮﺍ ﻻﯾﻖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﺪﺍﻧﯽﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻣﺪﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺍﯼ ﮔﻞ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﺮﺍﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻧﯽﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺷﻘﺎﯾﻖ ﮔﻔﺖ :ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﻡ، ﻧﻪﺗﺒﺪﺍﺭﻡ ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺧﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺣﺪﯾﺚﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽﮐﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺒﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﺩﺭﻋﻄﺶ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪﻭﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺗﻨﻢ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﯽ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﺯ ﺭﻩ ﺁﻣﺪ ﯾﮑﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺧﺎﺭﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍﺑﻮﺩ ﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺳﺨﺖﺷﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﻥﺩﻟﺒﺮﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ-ﺍﻣﺎ- ﻃﺒﯿﺒﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﺵ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺁﺭﺩ ﺍﺯﺁﻥ ﻧﻮﻋﯽﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻭﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﺒﺮﺵ ﺁﻧﺪﻡﺷﻔﺎ ﯾﺎﺑﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖﺑﺴﯽ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﯽ ﺻﺤﺮﺍﯼﺳﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﻠﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻡﻫﻢ ﻧﯿﺎﺳﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺯﺧﺎﮐﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯﭼﻨﺪﯼ ﻫﻮﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭﮤ ﺁﺗﺶ، ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺗﻤﺎﻡﺭﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﻭﻝﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﺮﺍﮐﻪ ﺁﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﺗﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮﮔﻞ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺳﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼﺩﻟﺒﺮﻡ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻭﺍﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﮐﻪﺟﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ!ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺣﺎﻻﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﺑﻮﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﻮ ؟ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺁﺏ،ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﻮ ؟ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺧﻢﺷﺪ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺍﻭ ﮐﻢ ﺷﺪ ﺩﻟﺶ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﺎﺗﻢﺷﺪ ﮐﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﺮﺩ- ﺁﻧﮕﻪ- ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﺎﺷﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍﯾﯽ ﺯﻫﻢ ﺑﺸﮑﺎﻓﺖ ﺯﻫﻢﺑﺸﮑﺎﻓﺖ ﺍﻣﺎ ! ﺁﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﮔﻮﯾﯽﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺮﻭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ؟ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﺏ، ﺧﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ "ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼﮔﻞ" ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﻭﺍﯼ ﺩﻟﺒﺮﻡﻫﺴﺘﯽ "ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﮔﻞ" ﻭﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻧﺸﺎﻥﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺷﺪ ﮔﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖﺷﺪ
ﺩﺭ ﻭﺻﻞ ﻫﻢ ﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﯼ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﻢﻋﺎﺷﻖ ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﺸﻢﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺁﺏ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻮ ﻧﻤﯽﺭﻭﺩﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺸﻢﺩﯾﺸﺐ ﺳﺮﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﻧﺎﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﺻﺒﺤﺴﺖ ﻭ ﺳﯿﻞ ﺍﺷﮏ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺷﺴﺘﻪﺑﺎﻟﺸﻢﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﺷﻤﻊ ﻧﯿﺴﺖﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ ﻭ ﺧﻮﺷﻢﺧﻠﻘﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﺭﺩ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖﺷﺎﻫﺪ ﺷﻮ ﺍﯼ ﺷﺮﺍﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﺑﯽﻏﺸﻢﺑﺎﻭﺭ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻃﻌﻨﻪﯼ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺟﺰ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺸﻮﺷﻢﺳﺮﻭﯼ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎ ﮐﺲ ﻓﺮﻭ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﺒﻊ ﺳﺮﮐﺸﻢﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮ ﻏﻤﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻥﻟﺐ ﻣﯿﮕﺰﺩ ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪﯼ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﺸﻢﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻮ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﺘﺎﺏﺍﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻟﮑﺶ ﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﺮﯼﻭﺷﻢﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺑﻨﻪ ﺑﻨﻮﺍﺯﺵ ﺩﻣﯽ ﭼﻮﻧﯽﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﻧﻮﺍﯼ ﻏﺰﻟﻬﺎﯼ ﺩﻟﮑﺸﻢﺳﺎﺯ ﺻﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﺒﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﺴﺖ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺭ ﺗﻮ ﻣﯽﮐﺸﻢ
#اندوه که خورشید شدی تنگ غروب*افسوس که مهتاب شدی وقت سحر*گفتی چو خورشید زنم سوی تو پر*چون ماه شبی میکنم از پنجره سر*راز این گفته فقط باد صبا می داند*دارمت دوست به قدری که خدا می داند*
تو از دردی که افتادست بر جانم چه می دانی ¤دلم تنها تو را دارد ولی با او نمی مانی¤تمام سعی تو کتمان عشقت بود در حالی¤ که از چشمان مستت خوانده بودم خوانده بودم راز پنهانی¤فقط یک لحظه آری با نگاهی اتفاق افتاد¤چرا عاقل کند کاری که باز آزد پشیمانی
khoubi eydat mobarak enshaallah sale khoubi dashte bashi hamrah ba movaffaghiyat va salamati
ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﻲ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﻓﺘﺮﻱ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﺗﻤﻨﺎ , ﻳﻚ ﻧﻴﺎﺯ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺳﺎﺯ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺲ ﻣﺴﺖ ﺍﻭ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎﺗﻬﺐ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮔﻠﺒﻮﺳﻪ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﭘﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻄﺮ ﺧﺠﻠﺖ ....ﺷﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﮔﺮﻣﻲ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﺸﻖ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ "ﺑﻲ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ...ﭘﺲ ﺑﻤﺎﻥ " ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻱ ﻧﻴﻢ ﻛﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﻦ +
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮐﻼﻡ ﻧﻐﺰ ﻭﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻥﺭﺍ ﺯﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺑﯿﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺮ ﭼﻪﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺯﺑﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﺋﯿﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻥﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺪﺍﯾﺘﮕﺮ ﺗﻮﺋﯽ ﺯﯾﺒﺎﻧﻮﯾﺴﻢ**
ﮔﻮﻟﻮ ﺩﺭﺩﯾﻢ ﺗﺎﺑﺎﻏﺎ ﺻﺒﺮ ﺍﺋﻠﻪ ﺩﯾﻢ ﺳﺎﺑﺎﺣﺎ ﯾﺎﺭﯾﻤﺎ ﻗﻮﻧﺎﻕ ﮔﺌﺘﺪﯾﻢ ﺩﻭﺭﻭﺏ ﭼﯿﺨﺪﯼ ﻗﺎﺑﺎﻏﺎ ﮔﻞ ﺭﻭ ﭼﯿﺪﻡ ﺗﻮ ﺑﺸﻘﺎﺏ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﯾﺎﺭﻡ ﺷﺪﻡ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻮﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﻧﺎ ﮔﻠﯿﺮ ﺑﻮ ﺑﺎﻏﺎ ﻗﻮﻧﻮﺭ ﺑﻮﺗﺎﻕ ﺑﻮﺗﺎﻏﺎ ﺍﺅﻟﻮ ﺍﻭﻟﺴﺎﻡ ﺩﯾﺮﯾﻠﻠﻢ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﮔﻠﺴﻪ ﺑﻮ ﺑﺎﻏﺎ ﺩﺭﻧﺎ ﻣﯽ ﺁﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺁﻏﺎﺟﺪﺍ ﺁﻟﻤﺎ ﻗﺎﻟﺪﯼ ﺩﺭﻣﻪ ﺩﯾﻢ ﺁﻟﻤﺎ ﻗﺎﻟﺪﯼ ﺑﯿﺰ ﮔﯿﺰﻟﯿﻦ ﺳﺌﻮﯾﺸﻤﯿﺸﺪﯾﻖ ﮐﯿﻢ ﻗﺎﻝ ﻣﺎﻗﺎﻻ ﺳﺎﻟﺪﯼ؟ ﺭﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﯿﺐ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﭽﯿﺪﻡ ﺳﯿﺐ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩ؟ ﺁﻏﺎﺟﺪﺍ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﺁﻟﻤﺎ ﻗﺎﻟﯿﺒﺪﯼ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﺁﻟﻤﺎ ﺁﻟﯿﺮﺳﺎﻥ ﺟﺎﻧﯿﻤﯽ ﺁﻝ ﺍﻟﯿﻤﺪﻥ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﺁﻟﻤﺎ ﺭﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﯿﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﯿﺐ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺟﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮ ﯾﺎﺭ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﮕﯿﺮ ﺍﯾﮑﯽ ﻗﺎﭘﯽ ﯾﺎﻥ ﯾﺎﻧﺎ ﺍﻟﯿﻤﻪ ﯾﺎﺧﺪﯾﻢ ﺣﻨﺎ ﺳﻨﻪ ﺳﻮﺩ ﻭﺋﺮﻥ ﺁﻧﺎ ﺍﻭﻻ ﻣﻨﻪ ﻗﺎﯾﻦ ﺁﻧﺎ ﺩﻭ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻐﻞ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺣﻨﺎ ﻣﺎﻟﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻟﻬﯽ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﺎﺩﺭﺯﻧﻢ ﺑﺸﻪ ____________________________________ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺷﯿﻨﺪﺧﺖ.ﮐﺎﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ
ﺧﯿﺎﻝ ﻻﺭ ﺍﯾﻠﺪﯾﺮﯾﻢ ﻟﯽ ﻗﺎﻧﺎ ﺩﻻﺭﻻ ﻋﺎﻃﯿﻔﻪ ﻧﯽ ﺍﯾﺸﯿﻞ ـ ﺍﯾﺸﯿﻞ ﭘﺎﺭﻻﺗﺴﺎﺩﺍ ﺑﺎﺧﯿﺶ ﻻﺭﯾﻦ ﮐﺴﮑﯿﻦ ﻟﯽ ﯾﯽ ﻭ ﺩﻭﺷﻮﻧﺠﻪ ﻧﯿﻦ ﺩﺭﯾﻦ ﻟﯽ ﺩﯾﺮﮐﯽ ﺑﯿﺮ ﻗﻠﻢ ﯾﻦ ﺭﻗﺼﯿﻨﯽ ﺷﯿﻤﺸﮏ ﻟﺮﻩ ﭼﺌﻮﯾﺮﯾﺮ. ***************** ﺳﻦ ﺍﯾﻠﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺮ ﻋﺆﻣﻮﺭﺩﯼ ﯾﻮﻟﻼﺭﺩﺍﯾﯿﻖ ﻭ ﺁﺩﺩﯾﻢ ﻻﺭﯾﻤﯿﺰ ﺑﯿﺎﺽ ﭘﺎﺭﻻﻕ ﺩﯾﻠﮏ ﻟﺮﺗﮑﯿﻦ ﺁﭼﯿﻖ ﺁﯾﺪﯾﻦ ﺍﻭﻟﺴﺎﺩﺍ ﻫﻠﻪ ﺑﯿﺮ ﺳﯿﺮ ﮐﯿﻤﯽ ﻫﻮﻧﺪﻭﺭ ﺩﺍﻍ ﮐﯿﻤﯽ ﮔﯿﺰﻟﯽ ﺩﯾﺮ ﺍﯾﺘﯿﺐ ﺩﯾﺮ ﺩﻭﻣﺎﻥ ﺩﺍ ﭼﻦ ﺩﻩ! **************** ﺑﻮ ﻗﯿﺰﯾﻞ ﺗﻮﭘﺮﺍﻗﯿﻦ ﮔﺆﺯﻝ ﮔﺆﯾﭽﮏ ﻗﯿﺰﻻﺭﯼ “ﺍﻭﺭﯾﻦ” ﯾﻦ ﺳﺌﯿﺮﯾﻨﻪ ﭼﯿﺨﺎﻥ ﺁﻧﻼﺭﺩﺍ ﺁﺩﯾﻨﯽ ﺑﯿﺮ ﻣﺎﻫﻨﯽ ﺗﮏ ﺳﺴﻠﻪ ﯾﻪ ﺟﮏ ﻟﺮ ﻭ ﺩﻭﺩﺍﻗﻼﺭﯼ ﺑﯿﺮ ﻏﻮﻧﭽﻪ ﺗﮏ ﺳﻨﺪﻥ ﺁﻻﺭﺍﻕ، ﮔﻮﻝ ﭼﯿﭽﻪ ﯾﯿﻦ ﻋﻄﺮﯾﻨﯽ ﯾﺎﯾﺎﺟﺎﻕ ﻻﺭ ﻋﺸﻖ ﯾﻦ ﺭﻧﮕﯿﻨﯽ! **************** ﺍﯾﻨﺴﺎﻧﻼﺭ ﺍﯾﻨﺴﺎﻧﻠﯿﻘﯽ ﯾﺎﺷﺎﺩﺍﻥ ﮐﯿﻤﯽ ﺑﻮ ﯾﺎﺷﺎﺭ ﺗﻮﺭﭘﺎﻕ ﺩﺍ ﺩﺍ ﯾﺎﺷﺎﺭﻟﯿﻖ ﻭﺍﺭﺳﺎ ﻗﻠﻤﯿﻦ ﻣﯿﻦ ﻟﺮ ﺁﺕ ﮐﯿﻤﯽ ﮐﯿﺸﻨﻪ ﯾﻪ ﺭﮎ ﺳﻨﯿﻦ ﻻﻝ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻧﯽ ﺳﺴﻠﻪ ﺩﻩ ﺟﮏ ﻟﺮ. **************** ﺳﻦ ﺍﯾﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﺯﻭﻥ ـ ﺍﻭﺯﻭﻥ ﯾﻮﻟﻼﺭﺩﺍﯾﯿﻖ ﮔﺆﺭﻭﻧﻤﺰ ﺳﺌﺤﯿﺮﻟﯽ ﺑﺆﯾﻮﮎ ﺳﯿﺮﻻﺭﺗﮑﯿﻦ.
