English
kaktooosss guestbook (207) Sign guestbook
)ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ:ﺑﺮﻧﺎﺭﺩﺷﺎﻭ-ﺗﻮﻟﻮﺳﺘﻮﯼ-ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ-ﮔﻮﺗﻪ-ﺩﻭﻣﺎﻭ...ﻣﺮﺍﻗﺐﺑﺎﺷﯿﺪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯾﺪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﯾﺪﻭﮔﺮﻧﻪﻧﺎﭼﺎﺭﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺑﻮﺩﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﺑﺪﺳﺖﺁﻭﺭﺩﻩﺍﯾﺪﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ)ﺟﺮﺝ ﺑﺮﻧﺎﺭﺩﺷﺎﻭ(ﻓﺮﻕﺍﻧﺴﺎﻥﻭﺳﮓﺩﺭﺁﻧﺴﺖﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﺳﮕﯽﻏﺬﺍﺑﺪﻫﯽﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﮔﺎﺯﻧﺨﻮﺍﻫﺪﮔﺮﻓﺖ.)ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﯼ(ﺍﮔﺮﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺩﻭﺳﺘﺎﻥﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻭﯾﺎﺭﺍﻥﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﺪ،ﮐﻢﻭﺧﯿﻠﯽﺩﯾﺮﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮﯾﺪ.)ﻫﺮﺷﻞ(ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ)...ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ(ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ)...ﭼﺎﺭﻟﺰﻣﻮﺭﮔﺎﻥ(ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ)ﺁﻧﺘﻮﺍﻥﭼﺨﻒ(ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ) .ﮔﻮﺗﻪ(ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﺷﮑﺴﺖﻧﻤﯿﺨﻮﺭﻧﺪﺑﻠﮑﻪﺗﻨﻬﺎﺗﻼﺵﮐﺮﺩﻥﺷﺎﻥﺭﺍﻣﺘﻮﻗﻒﻣﯽﺳﺎﺯﻧﺪ)ﺍﺭﻧﺴﺖﻫﻤﯿﻨﮕﻮﯼ(ﮐﺴﯽﮐﻪﺗﺎﺑﻪﺣﺎﻝﻋﻤﻞﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩ،ﻫﯿﭻﮐﺎﺭﺗﺎﺯﻩﺍﯼﺍﻧﺠﺎﻡﻧﺪﺍﺩﻩﺍﺳﺖ.)ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﻦ(ﺩﺭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭﻟﺬﺕﻧﻬﻔﺘﻪﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪﻟﺬﺕﺩﺍﻧﺴﺘﻦﻭﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﺍﻧﻘﺪﺭﺍﺳﺖﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽﺧﯿﻠﯽﺍﺯﮐﻨﺠﮑﺎﻭﺍﻥﺭﺍﺑﻪﺑﺎﺩﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ).ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻣﺎ(ﺩﺭ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﻋﺸﻖ،ﻗﺎﻧﻮﻥﺟﺎﺫﺑﻪﺗﻘﺼﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ) .ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻧﯿﺸﺘﯿﻦ(ﻭﺩﺭﺍﺑﺒﺎﺯﺗﺎﺧﻮﺩﺭﺍﺑﯿﺎﺑﯽ...)ﻓﯿﻠﺴﻮﻑﻣﻌﺎﺻﺮ ﻫﻨﺪﯼ(ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻧﺴﺎﻥﭼﯿﺰﯼﺑﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ.)ﮊﺭﮊﺳﺎﻧﺪ(ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪﮐﺎﺭﺑﺰﺭﮔﯽﻧﯿﺴﺖ،ﻣﻬﻢﺁﻥﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻣﺎﺭﺍﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﯾﻢ)...ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ(ﻫﯿﭻﭼﯿﺰﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯽﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﺍﺯﺍﯾﻦﻧﯿﺴﺖﮐﻪﮐﺴﯽﺍﻧﺴﺎﻥﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺑﺪﺍﺭﺩ.ﻣﻦﺩﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻫﺮﻭﻗﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻩﺍﻡﮐﻪﻣﻮﺭﺩﻣﺤﺒﺖﮐﺴﯽﻫﺴﺘﻢ,ﻣﺜﻞﺍﯾﻦﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖﮐﻪﺩﺳﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﻋﻼﻡﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪﺧﻮﯾﺶﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ)...ﭼﺎﺭﻟﺰﻣﻮﺭﮔﺎﻥ(ﺍﺯﻣﯿﺎﻥﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺩﻋﺎﯼﺑﺎﺭﺍﻥﺑﻪﺗﭙﻪﻫﺎﻣﯽﺭﻭﻧﺪﺗﻨﻬﺎﺁﻧﻬﺎﯾﯽﮐﻪﺑﺎﺧﻮﺩﭼﺘﺮﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻣﯽﺑﺮﻧﺪﺑﻪﮐﺎﺭﺧﻮﺩﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺭﻧﺪ)ﺁﻧﺘﻮﺍﻥﭼﯿﮑﻒ(ﻫﯿﭻﮐﺲﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﻣﺎﺭﺍﺑﻬﺘﺮﺍﺯﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻓﺮﯾﺐ ﺩﻫﺪ) .ﮔﻮﺗﻪ
ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻪﺭﯾﺨﺖ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵﮐﻦ.......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖ ﺗﺎﻻﭘﯽﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺯﻣﯿﻦ،ﺑﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺑﻤﺎﻧﺪ،ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻻﺑﻪ ﻻﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﯾﺖﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺶ...ﻗﺎﺏﮐﻦ ﻭ ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻟﺖ......ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﮑﺎﻧﯽ،ﺗﻤﺎﻡﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ....ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ...ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ.....ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﻘﻬﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ!ﻫﻢ ﺑﯿﻔﺘﺪ.....ﺣﺎﻻ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ،ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﺑﺘﮑﺎﻥ ﺗﺎﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﯿﻔﺘﺪ......ﺗﻠﺦ ﯾﺎﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟!ﺧﺎﻃﺮﻩ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪﺑﻤﺎﻧﺪ....ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ؟!!ﻧﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﺧﺎﮎ ﺩﺍﺭﺩ...ﯾﮏ ﺗﮑﺎﻥﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ..ﺗﮑﺎﻧﺪﯼ؟؟!!ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ!ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪ.ﺩﻟﺖﺳﺒﮏ ﺷﺪ!ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺟﺎﯼ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﺩﻋﻮﺗﺶ ﮐﻦ،ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺎﻝ*ﺍﻭ*ﺳﺖ...ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﯾﺨﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺍﻓﺘﺎﺩ...ﻭ ﺣﺎﻻ...ﻭﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ،ﯾﮏ ﺩﻝ ﻭﯾﮏ ﻗﺎﺏ ﺗﺠﺮﺑﻪ،ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻭﯾﮏ*ﺍﻭ..*ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ!!!....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
LoOk...the moOn loOks like you!!See...the stars are shining for you!!Listen...the birds are singing for you!!Hear...my heart says:I LOVE YOU
ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﻭﻓﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺑﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﻧﺸﯿﻦ ﮐﻮﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺭﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺭﺷﺘﻪ ﺻﺒﺮﻡ ﺑﻪ ﻣﻘﺮﺍﺽ ﻏﻤﺖ ﺑﺒﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﮔﺮ ﮐﻤﯿﺖ ﺍﺷﮏ ﮔﻠﮕﻮﻧﻢ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮔﺮﻡ ﺭﻭ ﮐﯽ ﺷﺪﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﮔﯿﺘﯽ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺗﻮﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺯﺍﺭ ﻧﺰﺍﺭ ﺍﺷﮏ ﺑﺎﺭﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻭﺻﻠﯽ ﻓﺮﺳﺖ ﻭﺭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺕ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺑﯽ ﺟﻤﺎﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺭﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﻭﺯﻡ ﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﻧﻘﺼﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻏﻤﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺪﺍﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺤﻢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦ ﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺣﺎﻓﻆ ﻋﺠﺐ ﺩﺭ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ +
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏﯾﺎﺱ ﺑﻮﺩ..ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﻣﺘﺮﺳﮑﻬﺎﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ....ﺷﯿﺸﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﺕ ﯾﮏ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻟﻤﺎﺱﺑﻮﺩ.ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻧﺪﻩ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﻝ..ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯ ﺍﯾﻦﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ«ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ»ﻫﻢﻧﺒﻮﺩ....ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻭﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺱﺑﻮﺩ**********
ﺍﺯ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﻱ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ.ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ:ﺳﺤﺮﻱ ﺑﻮﺩ ﻭﻫﻨﻮﺯ،ﮔﻮﻫﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺷﺐ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﮔﻞ ﻳﺎﺱ،ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻫﻮﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺳﺤﺮ ﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻳﺎﺱ ﺩﺭﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ***ﻣﻲ ﮔﺸﻮﺩﻡ ﭘﺮ ﻭﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ: ))ﻫﺎﻱ!ﺑﺴﺮﺍﻱ ﺍﻱ ﺩﻝ ﺷﻴﺪﺍ،ﺑﺴﺮﺍﻱ.ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺑﻨﮕﺮ!ﺗﻮ ﺩﻻﻭﻳﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﺁﺳﻤﺎﻥ،ﻳﺎﺱ،ﺳﺤﺮ،ﻣﺎﻩ،ﻧﺴﻴﻢ،ﺭﻭﺡ ﺩﺭﺟﺴﻢﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ،ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﻱ ﻣﺮﻏﻚ ﺗﻨﻬﺎ،ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﻫﻤﻪﺩﺭﻫﺎﻱ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ،ﺗﺎ ﮔﺸﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺨﻨﻲ،ﭘﻨﺠﺮﻫﺎﻱ ﺭﺍ،ﺑﺴﺮﺍﻱ!ﺑﺴﺮﺍﻱ(( ...ﻣﻦﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ! ***ﺩﺭ ﺍﻓﻖ،ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞﺳﺮﺥ،ﺷﺎﺧﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ،ﻏﻨﭽﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ،ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮ؛ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﺯ.ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﺯ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ،ﻳﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥﺩﺭﺷﺖ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ!ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ،ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﻜﻔﺘﻦ!ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ!ﭼﻪ ﻓﺮﻭﻏﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ!ﭼﻪ ﺷﻜﻮﻫﻲ! ...ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﺑﺮﺧﺎﺳﺖ!ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ! ***ﺩﻭ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ،ﺑﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺎﻝﮔﺬﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ.ﺩﻭ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ،ﺳﺮ ﻓﺮﺍ ﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﻏﺰﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.ﻣﺮﻍﺩﺭﻳﺎﺋﻲ،ﺑﺎ ﺟﻔﺖ ﺧﻮﺩ،ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﻭﺭ ﺭﻭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮﺭ...ﭼﻤﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺯ ﺟﺎﻥﻣﺎﻳﻪ ﻋﺸﻖ،ﺩﺭ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﻝ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﻱ ﻣﻲ ﭘﺮﻭﺭﺩ،-ﻫﺪﻳﻪ ﺍﻱ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ-ﺑﺮﮒ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻢ ﻛﻢﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ!ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ:ـ... »ﻳﺎﻓﺘﻢ!ﻳﺎﻓﺘﻢ!ﺁﻥ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺶ!ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻓﺎﺋﻲﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ،ﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ،ﺁﺭﺍﺳﺘﻤﺶ!ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﻲ ﻭ ﻣﻬﺮ،ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯﺗﺎﻓﺘﻪ ﻳﺎﺱ ﻭ ﺳﺤﺮﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ: ))ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ((ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻻﻭﻳﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ! ***ﺍﻳﻦ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ!ﺩﺍﻣﻨﻲ ﭘﺮ ﻛﻦ ﺍﺯﻳﻦ ﮔﻞ ﻛﻪ ﺩﻫﻲ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ،ﻛﻪ ﺑﺮﻱ ﺧﺎﻧﻪﺩﺷﻤﻦ!ﻛﻪ ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺖ!ﺭﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻥ ﺍﻭﺳﺖ!ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻡﻋﺎﻟﻢ،ﺑﻪ ﺧﺪﺍ،ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺎﺷﻴﺪ،ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ« .ﺗﻮ ﻫﻢ،ﺍﻱ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ!ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻪﺗﻜﺮﺍﺭ ﺑﮕﻮ!ﺍﻳﻦ ﺩﻻﻭﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ،ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ،ﻛﻪ ﺻﺪ ﺑﺎﺭﺑﮕﻮ! »ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﻱ«؟ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﭙﺮﺱ! »ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ«ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭﺑﮕﻮ
ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*
ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ،ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍﺷﻨﻴﺪ*******ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢﺧﺎﻟﯽﺍﺳﺖﻭﺩﻟﻢﻏﺮﻕﺩﺭﺁﺭﺯﻭﻫﺎ-ﯾﺎﺑﻪﻗﺪﺭﺕﺑﯿﮑﺮﺍﻧﺖﺩﺳﺘﺎﻧﻢﺭﺍﺗﻮﺍﻧﺎﮔﺮﺩﺍﻥﯾﺎﺩﻟﻢﺭﺍﺍﺯﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽﺧﺎﻟﯽﮐﻦ********
ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺩﻋﺎﻣﯿﻜﺮﺩﻭﺍﺯﺧﺪﺍﺁﺋﯿﻨﻪﺍﯼﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖﺗﺎﺧﻮﺩﺭﺍﺩﺭﺁﻥﺑﺒﯿﻨﺪ.ﺧﺪﺍﺩﻋﺎﯾﺶﺭﺍﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩﻧﻤﯽﻛﺮﺩﻭﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺑﺮﺍﺟﺎﺑﺖﺩﻋﺎﯾﺶﺍﺻﺮﺍﺭﻣﯽﻭﺭﺯﯾﺪ.ﺭﻭﺯﯼ،ﻋﺎﻗﺒﺖﺩﻋﺎﯼﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻣﺴﺘﺠﺎﺏﺷﺪﻭﺧﺪﺍﺁﺋﯿﻨﻪﺍﯼﺑﻪﺍﻭﺩﺍﺩﻭﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺣﻘﯿﻘﺖﺧﻮﺩﺭﺍﺩﯾﺪ.ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯽﺑﻮﺩﭘﺮﺍﺯﭼﺮﻙﻭﻧﺎﭘﺎﻛﯽ.ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺗﺮﺳﺎﻥﺷﺪﻭ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ،ﺧﺪﺍﯾﺎ،ﺍﻣﺎﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﭘﺲﻛﺠﺎﺳﺖﺁﻥﻫﻤﻪﺷﻮﺭﻭﺁﻥﻫﻤﻪﻋﺸﻖﻭﺁﻥﻫﻤﻪﺳﻮﺯﻭﮔﺪﺍﺯﻛﻪﺩﺭﻣﻦﺑﻮﺩ؟ﺧﺪﺍﮔﻔﺖ:ﺁﻥﺳﻮﺯﻭﮔﺪﺍﺯﻭﺁﻥﺷﻮﺭﻭﻋﺸﻖﻛﻪ ﺗﻮﻧﯿﺴﺘﯽ،ﺁﻥ ﻣﻨﻢ،ﻛﻪﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭﺟﺎﻣﻪﺀﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ.ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻨﯽ ﻛﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ.ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ....
ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﻣﻦ ﺁﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻗﻬﺮﻃﻮﻓﺎﻧﻢﻣﻦ ﺁﻥ ﺧﺮﻣﻦﻣﻦ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﻭﺗﻢﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻭﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﺒﺮﯾﺖﺁﺗﺶ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﯾﮏ ﺳﺮﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺳﺮﺥ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻗﻔﺲ ﻫﺎ ﺭﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺱ ﻫﺎ ﺭﺍﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪﺷﮑﺴﺘﯽ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ!ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﻣﻦ ﺁﻥ ﭘﺮﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺭ ﮐﻨﺞﺯﻧﺪﺍﻧﻢﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺭﻫﺎﯾﯽﺷﻌﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮ ﻟﺐﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﺑﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎﺏ ﺁﺯﺍﺩﯼﺗﻤﺎﻡ ﺑﻐﺾ ﻫﺎ ﺭﺍﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍﺍﻧﺪﻭﻩ ﻫﺎ ﺭﺍﺑﺎ ﮔﻠﻮﯼ ﯾﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺁﺯﺍﺩﯼﺷﮑﺴﺘﯽ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖﻣﯿﺴﺎﺯﻡﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻗﻬﺮﻃﻮﻓﺎﻧﻢﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ ﺑﺎﻭﺭ
ﺍﻻ ﮐﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﻮ ﻧﻮﺭ ﻏﯿﺐ ﻧﻤﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺷﺐ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺁﯾﺪﺳﺮﺁﯾﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺁﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﯾﺪﺍﻻ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﻓﺴﺮﺩﻩ ﻏﻨﭽﻪ ﮔﻠﻬﺎ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﻋﻘﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻟﻬﺎﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻋﻘﺪﻩ ﮔﺸﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﮑﻦ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭﺍﻓﮑﻦﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻋﺪﻝ ﺧﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﻧﻈﺎﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽﯾﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﻮ ﻣﺸﻌﺮﯼ ﻋﺮﻓﺎﺗﯽ،ﺗﻮ ﺯﻣﺰﻣﯽ ﺗﻮ ﻓﺮﺍﺗﯽﺗﻮ ﺭﻣﺰ ﺁﺏ ﺑﻘﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺩﻝ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺣﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪﺗﻮ ﻣﺮﻭﻩ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺻﻔﺎﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﻤﻪﻧﻮﺭﯼﺑﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺗﻮ ﺩﻭﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ،ﺑﯿﺎ ﺯ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﺒﺮﯼﺩﮔﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﺟﺪﺍﯾﯽ،ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯽ
امید!
گفتم خسته ام!
گفتی هرگز ازرحمت خدا ناامید مباشید (زمر ۵۳)
گفتم کسی را ندارم!
گفتی از رگ گردن به تو نزدیکترم (ق۱۶)
گفتم انگار مرا فراموش کردی!
گفتی مرا یاد کنید تا شما را اجابت کنم (بقره۵۲)
گفتم تا کی باید صبر کرد ؟
گفتی و تو چه میدانی؟شاید آن ساعت بسیار نزدیک باشد (احزاب۶۳)
گفتم دلم گرفته!
گفتی باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوید (یونس۵۸)
گفتم خسته ام!
گفتی هرگز ازرحمت خدا ناامید مباشید (زمر ۵۳)
گفتم کسی را ندارم!
گفتی از رگ گردن به تو نزدیکترم (ق۱۶)
گفتم انگار مرا فراموش کردی!
گفتی مرا یاد کنید تا شما را اجابت کنم (بقره۵۲)
گفتم تا کی باید صبر کرد ؟
گفتی و تو چه میدانی؟شاید آن ساعت بسیار نزدیک باشد (احزاب۶۳)
گفتم دلم گرفته!
گفتی باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوید (یونس۵۸)
ﺳﺤﺮ ﺁﻣﺪﺍﻧﺪﮐﯽ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻨﺸﺴﺖﺧﺒﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﻭﺭﺩﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﯿﺪﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺳﯿﺮﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﭘﻠﯿﺪ...ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﺎﻟﻪ ﯼ ﻧﻮﺭﯼ ﭘﺮ ﻏﻢﻧﻔﺴﯽ ﺷﺎﺩ ﺷﺪﻡﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﺮ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﮔﺬﺷﺖﺳﻨﮓ ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺯﺩﻡﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩﻡﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻡﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﺴّﻢﮐﺮﺩﻡﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﯾﺪﻡﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﺁﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻡ ﺍﺯ ﻓﺎﺗﺢ ﻭ ﻣُﺼﻠﺢﻣﯽ ﺯﺩﻟﻮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮﺩﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﺍﺵﮐﺰ ﭘﺲ ﺑﺎﻏﯽ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺁﻣﺪﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺠﺪﻩ ﯼ ﺳﺒﺰﺵﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺧﻮﺷﻪ ﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻗﺴﻤﯽ ﯾﺎﺩﻧﻤﻮﺩﻡﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﻢ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﺏ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺍﺭﺍﺟﻬﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﺎﺭﺍ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﮔﺮﺯ ﮔﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﻭﺩﺍﻉﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩ ﺧﺸﮑﯿﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺩﻝﺳﭙﺎﻫﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺟﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﻧﺎﻡﭘﺎﺭﺱ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﺎﻣﯽ ﺩﮔﺮ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪﺍﺭﺵ ﻣﺎ ﺗﯿﺮ ﻭ ﮐﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭﯾﺎﯼﻣﺎﺯﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﺮ ﮐﺎﻡ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﺍﮐﺠﺎﯼ ﮐﺎﺭﯼ؟ ﺩﺯﺩﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﺖ ﺑﺮﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﺏ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﺗﻮﻭﻃﻦ ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
* ﺷﺒﯽ ﻏﻤﮕﯿﻦﺷﺒﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﻭ ﺳﺮﺩﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﺩﺭﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﯿﻦ ﺑﺎ ﻏﺮﺑﺘﺶ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻫﺎﮐﺮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺁﺷﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰﺷﮑﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﺗﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺻﺪﺍﮐﺮﺩ*
(ﺩﺭ ﻭﻓﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺑﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺷﺐ ﻧﺸﯿﻦ ﮐﻮﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺭﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﭽﺸﻢ ﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺻﺒﺮﻡ ﺑﻤﻘﺮﺍﺽ ﻏﻤﺖ ﺑﺒﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮﻡ ﻧﺮﻡ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻏﻤﺖﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺪﺍﺯﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺤﻢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦ ﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ)ﺣﺎﻓﻆ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ(
ﺩﻝ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻛﺠﺎ، ﻭﺻﻒ ﺭﺥ ﻳﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﭼﺸﻢ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻛﺠﺎ، ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﻛﺠﺎ، ﻫﻤﺪﻣﻲ ﺧﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﺳﺮِّ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻧﻢ ﻟﻄﻒ ﻃﺒﻴﺒﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﺖ ﻭﺭﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﭙﺴﻨﺪﻱ ﺑﺸﻮﺩ ﺧﺎﺩﻡ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ ﻛﺠﺎ، ﻧﻮﻛﺮ ﺳﺮﺑﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻛﺎﺵ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺍﺕ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ، ﻋﺒﺪ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤
