ﭘﺲ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﺎﺱ ﻭ ﻣﺮﯾﻢﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟! ﺁﺭﯼ، ﺍﮔﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ، ﺍﮔﺮ ﮐﻢﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺷﺎﺩﻡ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽﻭﻗﺘﯽ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﻏﻢﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡﻃﻮﺍﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﺑﻪﺁﺩﻡ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﯾﻘﯿﻦ ﮐﺎﻓﺮ،ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺴﺎﺏﺍﻫﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪﭼﺸﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﻓﺎﺿﻞﻧﻈﺮﯼ *******

)ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺟﻮﺍﻧﯽ...ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺷﻤﻊ ﺭَﻩ ﻛﺮﺩﻡ،ﻛﻪ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺠُﺴﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭ،ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻡﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩِﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩِﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ،ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏﺑﯿﻨﺪ،ﻫﻤﺮﻫﺎﻥِﻛﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻢ،ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽّ ﻭ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﮔُﻞ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼّﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮﺩ،ﺯﺁﻥﺧﻮﺍﺏِﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩ،ﺷﻬﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﯽ،ﺍﻻ ﺍﯼ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥِﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﺷﻜﻮﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﺴﯿﻢ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻛﻮ؟ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ،ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺷﯽ ﺩﺍﺭﯼ،ﺑﻼﯼ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﯼِﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺮﯼ[ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ]ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦِﺭﻭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪ،ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ

ﺩﻝ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻛﺠﺎ، ﻭﺻﻒ ﺭﺥ ﻳﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﭼﺸﻢ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻛﺠﺎ، ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﻛﺠﺎ، ﻫﻤﺪﻣﻲ ﺧﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﺳﺮِّ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻧﻢ ﻟﻄﻒ ﻃﺒﻴﺒﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﺖ ﻭﺭﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﭙﺴﻨﺪﻱ ﺑﺸﻮﺩ ﺧﺎﺩﻡ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ ﻛﺠﺎ، ﻧﻮﻛﺮ ﺳﺮﺑﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ﻛﺎﺵ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺍﺕ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ، ﻋﺒﺪ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺠﺎ ؟ ¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤

ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭﻟﯽﻟﺐ ﻫﺎﯾﻢﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮﺩﻝ ﮐﻨﺪ، ﻧﺸﺪﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﺒﯽﺷﺎﻋﺮﻫﺎﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ:ﻧﺸﺪ!ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ

ﺑﺎﺭﺍﻥﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﻭﺍﯼِ ﺑﺎﺭﺍﻥ ...ﺑﺎﺭﺍﻥﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺴﺖ.ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺴﺖ؟ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﯽ ﺭﻧﮓﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ ﺳﺮﺩ ﺍﺗﺎﻗﻢﺩﻟﺘﻨﮓﻣﯽ ﭘﺮﺩ ﻣﺮﻍ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﻭﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ...ﺑﺎﺭﺍﻥﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ.ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ!ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﻢﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻬﺎﺳﺖ.ﻣﻦ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢﻭ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖﺩﻝ ﻗﻮﯼ ﺩﺍﺭﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ

ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ**********************